XPLORid

1 sep. 2023

Het mysterie van Palenque

Na een pauze van 4 weken in Oaxaca is het tijd om onze weg te vervolgen. Voordat we koers zetten naar Palenque, gaan we naar het strand bij Puerto Escondido.

Het was erg warm in Oaxaca, maar het wordt nog heter. We veranderen onze routine in uitsluitend ochtendritten. We staan om 4 uur op, beginnen om 6 uur te fietsen en eindigen om 12 uur. Dit om de zinderende hitte en hoge luchtvochtigheid tussen de middag en zonsondergang voor te zijn.

Maar toch voelt het alsof we in een sauna fietsen.

Na amper 10 minuten zijn we helemaal doorweekt. Het zweet stroomt langs onze armen en benen. Onze fietskleding en zelfs onze sandalen zijn constant nat.

Nieuwe wegen om te verkennen

We hebben zin in wat meer avontuur en besluiten de nieuwe snelweg naar de kust te nemen. De weg is nog niet af. Als fietser kunnen we de meeste omleidingen vermijden. Maar als er een brug ontbreekt moeten we omrijden, net als een paar andere avonturiers in een auto.

We hebben geluk dat we voor deze nieuwe snelweg in aanleg hebben gekozen. De andere route zou veel langer en steiler zijn geweest.

De wielen in het zand

Onze eerste dag op het strand is geweldig. We verblijven in een kleine hut met directe toegang tot het strand. Het bed is omgeven door een klamboe. Buiten staat een tafel en 2 stoelen met uitzicht op zee. Je kunt de oceaan horen!

We trekken onze zwemkleding aan en nemen een duik. De golven zijn heel erg sterk bij Brisas de Zicatela. Zwemmen is niet mogelijk, maar we worden nat.

Zonsondergangen zijn hier prachtig. De moeite waard om langer te blijven, maar we zijn van plan om naar Zipolite te gaan om de hippie vibes te ervaren. Bij Zipolite is het makkelijker om in de oceaan te zwemmen en er is een naaktstrand.

Mazunte en Zipolite

Fietsen op de 200 is helemaal niet erg. Er is weinig verkeer en we zien de oceaan vaak. Vooral als we de 175 naar Mazunte en San Agustinillo nemen om uiteindelijk Zipolite te bereiken.

Salinas del Marqués

We delen de weg met veel vrachtwagens die grote witte stenen voor het bouwbedrijf MECANO Construcción del Rompeolas Salina Cruz vervoeren.

Zware tegenwind

Van Salinas del Marqués tot Matias Romero hebben we te maken met flinke tegenwind. De borden waarschuwen vrachtwagens om op te passen voor de harde wind. Er is ons al eerder over dit winderige deel van Mexico verteld, maar we wisten niet precies waar we het zouden tegenkomen. Nu weten we het!

De sterke winden van "La Ventosa'' worden voornamelijk veroorzaakt door het 'Venturi'-effect, tussen twee uitlopers in de Istmo de Tehuantepec. Dit gebied is de smalste regio van Mexico, waardoor de wind zonder enig obstakel soms met meer dan windkracht 10 Bft van de Atlantische Oceaan naar de Stille Oceaan waait.

Panne in het afgelegen Mexico

Het landschap wordt groener en dat is leuk. We passeren veel kleine boerderijen. Het is hier afgelegen en armoedig. Om Tenochtitlán te bereiken, rijden we de hele dag over grind. De laatste heuvel heet Vista del Valle del Uxpanapa en is een vervelende klim!

In het dorpje Tenochtitlán, maakt de fiets van Ben een vreselijk krakend geluid. Het is niet de gebruikelijke crack die we soms horen bij het schakelen. Vervolgens begint de Pinion in alle versnellingen te slippen. Op het moment dat Ben wil fietsen gebeurt er niets. Het pedaal gaat wel naar beneden, maar er is geen transmissie.

Zonder versnellingen kunnen we niet verder. We besluiten om de volgende ochtend om 4 uur de bus te nemen naar de volgende grote stad Las Choapas.

We krijgen advies hoe we de fiets van Ben kunnen repareren. Er blijkt niets mis met het Pinion-versnellingssysteem. Het is de achternaaf die kapot is. We hebben net onze oude reservenaaf in Oaxaca achter gelaten om wat gewicht te besparen.

Hoe groot is de kans dat we deze nu nodig hebben?

Las Choapas is een heel klein stadje. Daar vastzitten is niet leuk! De snelste manier om ons hier weg te krijgen, is door de reservenaaf uit Oaxaca te halen. Gelukkig kan DHL het binnen 4 dagen leveren.

Terug op pad

Na 6 dagen kunnen we weer verder. Linda rijdt met de oude reservenaaf. Ben fietst met de naaf van Linda. Het is een tijdelijke oplossing totdat we Guatemala City bereiken waar een nieuwe, sterkere naaf van Idworx op ons wacht.

Defensieve fietsmodus ingeschakeld

Op weg naar Huimanguillo hebben we voor het eerst tijdens onze wereldfietstocht last van het verkeer. Op een smalle weg wordt Linda ingehaald door een grote en lange vrachtwagen. Er nadert nog een auto van de tegenovergestelde richting. De vrachtwagen stopt niet, maar komt heel dicht naast Linda.

Linda: “Ik merk dat de grote vrachtwagen steeds dichterbij komt. Het voelt niet goed. Ik wil stoppen zodat hij me kan inhalen.”

Als Linda stopt, kan ze alleen haar rechtervoet gebruiken. Ze is bang dat de vrachtwagen haar zal raken als ze haar linkervoet op de grond zet. Er is een klein talud aan de rechterkant. Linda valt naar beneden als ze stopt en probeert op haar rechtervoet te gaan staan.

Een paar schrammen op haar been, maar gelukkig heeft ze niets gebroken. We fietsen verder in een nog defensievere manier.

Afkoelen

Omdat de hitte en vochtigheid zo extreem zijn, verblijven we vaker in hotels. Tijdens de middag koelen we af in onze kamer met airconditioning.

De prijzen en gastvrijheid van de hotels lopen nogal uiteen. We zullen Hotel Reforma niet vergeten. Allereerst: bedankt voor de knuffels! Het liefste geschenk was een enorme vlag van Mexico. Het meest gewaardeerd: 2 grote flessen ijskoud water. Later worden we verwend met 2 coca cola's en voor onderweg nog extra water en 2 appels. Ontzettend bedankt!

Palmolie

Richting Jalapa wijst Komoot ons naar een weggetje dat is afgesloten met een hek. We kunnen het hek makkelijk open maken. We rijden een palmolieplantage binnen. We hebben de vruchten van deze bomen nog nooit eerder gezien. Een groep arbeiders laat ons zien wat ze oogsten.

Off-road richting Palenque

Op onze route naar Palenque komen we langs piepkleine dorpjes. Het lijkt alsof we in de Middeleeuwen zijn beland. Varkens die voorbij lopen. Vrouwen dragen hout op hun rug met een touw aan hun voorhoofd. Krotten met alleen grijze bakstenen.

Lachen en huilen

Vanaf Palenque is het nog 3 dagen fietsen tot de grens met Guatemala. We bevinden ons op een onverharde weg. Bij het eerste kleine winkeltje waar we onze bidons bijvullen, komen we Paco de papegaai tegen. Hij fluit een sexy melodietje. Als Ben hem probeert te aaien, lacht Linda omdat Paco hem probeert te bijten. Paco imiteert dit lachgeluid op een schattige manier. We schieten er allebei van in de lach, waarop wij en Paco niet meer kunnen stoppen van het lachen. Hilarisch!

Maar binnenkort is het gedaan met de pret. Als we nog 25 km moeten fietsen om het volgende dorpje te bereiken, hoort Ben het krakende geluid opnieuw. Het is de naaf! Oh nee! Hetzelfde probleem dat we hadden toen we in de buurt van Las Choapas waren, maar nu zijn we in de middle of nowhere.

De volgende bus gaat om 5 uur 's ochtends, zegt een local in een vrachtwagen. Gelukkig passeert er nog een kleine vrachtwagen. We kunnen instappen voor een rit terug naar Palenque. Het is het beste wat we kunnen doen. Met een kapotte naaf kan Ben niet meer fietsen.

5 uur fietsen tevergeefs.

Terug naar Palenque. De verkeerde richting.

Dit is zooo teleurstellend!

Een andere naaf in Mexico kan niet worden gevonden. We moeten wachten op een nieuwe sterkere naaf van Idworx uit Duitsland. Dit gaat even duren…

Een lange onbedoelde pauze

We brengen wat extra tijd door in Palenque. Vervolgens besluiten we de rest van de tijd in Flores in Guatemala te wachten. Een andere omgeving en wat meer bezienswaardigheden om daarna de draad weer op te pakken.