Sinds New York fietsen we op de East Coast Greenway. Inmiddels hebben we Massachusetts bereikt, the spirit of America. Het is een mooie, afwisselende trail. In het zuidoosten van Maine gaan we binnenkort de Canadese grens over, naar New Brunswick
Voordat we Boston verlaten bezoeken we Quincy Market. Ooit één van de grootste marktcomplexen in de VS. Gebouwd in de eerste helft van de 19e eeuw. Vroeger vonden hier slavenveilingen plaats. Nu is het een plek met veel eettentjes, toeristen en live muzikanten. De vibes zijn cool!
We hebben nog enkele rustdagen in Nahant gepland. Een schiereiland dat bestaat uit twee bijna-eilanden die met het vasteland zijn verbonden door een smalle zandige landengte genaamd "Nahant Road". Aan de ene kant zie je de skyline van Boston en aan de andere kant is er een mooi strand.
"Live free or die"
Na Massachusetts rijden we New Hampshire binnen. De 4e staat van de VS waar we fietsen. De lijfspreuk "Live free or die”, klinkt komisch, maar we kunnen ons er helemaal in vinden. We houden van onze vrijheid. De enige zekerheid die we hebben, is dat we minimaal 5 dagen per week fietsen. Dat is het tempo waarmee we de wereld rond willen fietsen. Maar we kunnen ook een week vrij nemen of een maand of misschien wel langer. Eigenlijk is niks zeker. Zolang we gezond blijven, zijn we op reis.
Maine
De 5e staat van de Verenigde Staten. De slogan van Maine is "Vacationland". Maar we zien ook kentekenplaten met “A national treasure” en “Lobster”. "Verlaat Maine niet voordat je kreeft hebt geproefd." Dat is wat alle mensen tegen ons zeggen. In de buurt van Belfast zeggen ze zelfs waar we naartoe moeten gaan: Young's is “the place to be”.
Wist je dat er in de koloniale tijd veel kreeften waren en dat het het voedsel voor de armen was? De kust van Maine zit vol met kreeft. Dat was vroeger ook zo in Long Island Sound, de wateren tussen NYC en Connecticut. De watertemperatuur is daar echter gestegen en de kreeft houdt niet van de hitte.
*Pemaquid Point vuurtoren in Maine
Herinneringen
We steken de brug van Penobscot Narrows Observatory in Bucksport over om naar Jeff in Ellsworth te gaan. Hij is tot nu toe onze oudste Warmshowers’ host. Hij is grappig en aandoenlijk. Dit is een kort stukje van een mooi liedje dat hij met ons wilde delen. Het doet hem denken aan een wereldreis. Misschien kunnen we het ooit in een van onze clips gebruiken.
* Het hoogste observatorium ter wereld
Reach out your hand if your cup be empty
If your cup is full, may it be again
Let it be known there is a fountain
That was not made by the hands of men
There is a road, no simple highway
Between the dawn and the dark of night
And if you go, no one may follow
The path is for your steps alone
Een route van 140 km door bossen, moerassen en kustdorpen leidt ons naar de Canadese grens. Mr Blue Sky en vooral Mrs Sunshine hebben de beste tijd van hun leven. Het moeraslandschap is prachtig. Het pad is autovrij en het grind is makkelijk begaanbaar, behalve enkele stukken met veel loszand en de kruisingen met de doorgaande wegen.
Tot gauw!
Op het einde van de trail, wanneer we Canada binnenfietsen, ontvangen we een bericht van Jeff.
Dear Ben & Linda,
I am glad to hear from you, for my home has not been the same without your earnest and cheerful spirits to enliven it.
And now you are pushing West, encountering new sights and sounds, smells and tastes, new creatures great and small, new members of your own species, new foods and new drinks, new problems, new joys, new adventures.
Bravo!
Dankjewel Jeff, Arend en Kristen, Matthew, Mike en Jenny, Jay en Lara, Dan en Jordan, Tom en Bonnie, Thom en Katie, Jeff en Sarah en Robert.
Opmerkingen